Over houden van en één belofte niet houden
‘Lau….Lau…waar ben je? Kom eens bij me zitten Ellufje!”
Terwijl Twaalufje aan de afwas stond, ging ik bij haar zitten. De Family and Friend killer had genadeloos toegeslagen, had mijn tante in zijn greep en was niet van plan los te laten. Iets wat wij wel moesten doen.
“Ik heb vandaag een klootoog, Ellufje.” “Geeft niks dan ga ik je voorlezen. Heb je mijn boekje al uit.” “Nee, ik ben tot blz 36 gekomen, ja lees maar voor. Maar geen zielige verhaaltjes hoor, leuke wil ik horen.” En daar zit je dan, op bed bij iemand die weet dat ze het leven niet lang meer te leven heeft. Verhaaltjes over voetbal, carnaval en vrouwen met rimpels voor te lezen. Twaalufje nog altijd druk in de weer met kopjes en glazen. Misschien ietwat te veel lawaai aan het maken om het gesnotter te verbloemen.En ik maar lezen en kijken en in me opnemen en afvragen hoe ik, in wie zijn naam dan ook, de woorden langs de enorme brok in mijn keel moet krijgen. Maar het lukt en we lachen. “Ellufje waar haal je het vandaan, Twaalufje snap jij dat nou, van wie heeft ze dat? Hahaaaaaa, wat leuk Lau!”
Huilen wilde ze liever niet en dat deed ik ook niet in haar bijzijn die weken, dat moest ik haar beloven. En als je echt van iemand houdt dan houd je je aan beloftes, toch?! In welke situatie dan ook.
Midden in de nacht, kwamen ze met twee personen sterk…Een formulier ondertekenen dat de Family and Friend Killer had gewonnen. Op tafel lag mijn boekje…. Ze heeft de rest van de verhaaltjes niet meer kunnen horen, deel twee zal ze nooit meer lezen. Houden van zal ik altijd doen, de andere belofte kan ik de laatste paar dagen niet houden, hoe graag ik ook zou willen.
Midden in een supermarkt, lopen de tranen ineens over mijn wangen, op straat als ik langs een scootmobiel kom die ik voorheen vervloekte, stokt mijn adem en produceert mijn keel een geluid wat door de tranen heen op “aah” lijkt, als de man van mijn “rustpuntje” lief een arm om mijn schouder slaat en vraagt hoe het gaat….tranen!
De weken van zorgen zijn voorbij, dat, waar Ellufje en Twaalufje bang voor waren was gebeurd. De rust die ze wilde was gekomen en de onrust bij mij gearriveerd. Een boosheid maakt zich meester van mijn gevoel. Boos op de situatie, boos dat het haar is overkomen, boos dat de killer onze family wéér gevonden heeft. Maar…..Ondanks alles….Ellufje heeft niet zoveel problemen met het niet kunnen houden van deze belofte….Ik heb namelijk van háár gehouden, en nog….Altijd!
