12 ambachten geen ongelukken. Gelukkig nog niet. Het heeft wel heel wat jaren geduurd voordat ik iets vond waar echt mijn passie bleek te liggen. Het werken met hout is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader zorgde er altijd voor dat wij moesten meekijken als hij aan het werk was. Hij was een timmerman…en een “goeie” ook. “Kijk nou,want op een dag moet je het zelf doen”. Ik heb hem alleen nooit zien houtdraaien, want dat is wat ik doe. Een aantal jaar geleden vond ik een aantal You Tube filmpjes van vakmensen op het gebied van houtbewerking. Niet lang daarna kreeg ik een heuse cursus houtdraaien cadeau. Na heel wat dagen en uren “les” was ik klaar om los gelaten te worden in de houtdraaiwereld. Maar….als je alleen geleerd hebt om een tafelpoot met een bolletje te maken kom je niet heel ver. Wat helpt is het juiste gereedschap aan te schaffen en oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Vandaar ook dat ik nog steeds van mening ben dat ik een hoop te leren heb en dat ook iedere dag doe. Nog iedere keer met veel passie. Naast het plezier in, met en van het houtdraaien ben ik op de eerste plaats een moeder van twee geweldige zonen en een net zo geweldige schoondochter, een prachtige kleindochter en kleinzoon, ben ik een partner, dochter en zus. (ja ja ja ook een tante, oudtante, nichtje, achternicht, oh en gecertificeerd gek etc.) Ik hoop met mijn “Hout” mij in herinnering, mensen in een verdrietige situatie toch een beetje blij te kunnen maken. Met een gebaar van troost, een tastbaar aandenken. Want soms bewaar je herinneringen niet alleen maar in je hart.