en de gang erin houden
Want dat had hij waarschijnlijk gezegd als we hem hadden kunnen feliciteren vandaag. Hiep hoera…81 jaar… hadden we geroepen. Nu bellen of appen we elkaar met een dikke kus. Veel woorden hebben we eigenlijk niet nodig. Wat hadden we graag al voor de koffie op de koffie gezeten, stukken taart naar binnen gewerkt en waarschijnlijk de uiensoep, zonder uien, al kunnen ruiken die we ’s avonds zouden eten. Of was hij zich weer te buiten gegaan aan het in elkaar flansen van een rijsttafeltje voor de hele familie?
Mijn Veder zou vandaag 81 jaar zijn geworden. Er zijn zoveel dingen die ik me afvraag. Zeker nu ik zelf de middelbare leeftijd al een poosje heb bereikt (joeghee) Hoe had hij er nu uit gezien? Waren zijn mooie grijze haren wit geworden? Kaal was hij (vanuit zichzelf) nooit geworden. Had hij zo’n mooie doorleefde kop gekregen of beter, gehouden, vol rimpels en nog altijd getint! En mijn grootste vraagstuk…Wat had hij van ons allemaal gevonden?
Trots was hij zeker geweest op zijn kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Hier en daar hoofdschuddend of misschien toch wel zijn mening gegeven? Nee, dat denk ik niet. Hij was een man van heul weinig woorden maar kon met zijn gezicht alles duidelijk maken. Een aantal in de familie hebben dat ook…De Willemsen-blik. De persoon die deze blik krijgt is niet blij hoor, eerlijk is eerlijk. Dan heb je het echt wel bont gemaakt!
Maar %^$^(&*&^$%% (wij als familie weten wat hier moet staan) lief…want dat was hij!
Zoals al eerder geschreven hangt zijn foto in mijn werkplaats. Recht naast mijn draaibank. Hij lacht op die foto, goedkeuring? Ja dat denk ik wel. Zijn Schele die zijn liefde voor het hout heeft overgenomen. Net als dat ik het bakken van de appelflappen van hem over heb genomen. Ik zie mezelf alleen dat niet op commercieel vlak doen. Ik had hem zo graag naast me gehad aan een van de draaibanken, zaagtafel, heck… achter iedere machine die ik er heb staan. Het was ons, en hem, alleen niet gegund.
Mijn lieve, dappere Veder mocht maar 61 jaar worden en heeft veel mooie dingen niet kunnen meemaken in onze familie. Vanaf 2002 doen we het zonder hem. Maar zoals ik vanaf dag 1 al heb geroepen…Albert Heyn is gewoon open. Dus houden wij de gang er in, ook al is zijn schip gestrand.
In dreams Veder….in dreams!
I close my eyes then I drift away
Into the magic night, I softly say
A silent prayer like dreamers do
Then I fall asleep to dream my dreams of you