Dat ene woord…
Hoe maak je sommige dingen nou duidelijk?
Ik blijf het maar om me heen horen. Dan maar een paar confronterende zinnetjes! Of het een verschil maakt weet ik niet. Misschien bereik ik er één mee, hopelijk meerderen. En dat is dan al heel wat!
Kijk eens in die ogen! Kijk ze eens recht aan en durf dan recht in mijn gezicht te zeggen dat iemand die iets doet waar jij niet mee overweg kan, volgens jou en de Dikke van Dale een: kankervent, kankerlijer (vulgair; in samenstellingen, om een grote hekel aan het genoemde uit te drukken) is. Durf dan!!
Moet ik de Dikke van Dale de schuld geven, of moet ik, in het wild om me heen schoppen, al die wannabee swaggers een meer dan draai om de oren geven omdat ze het woord kanker gebruiken in welke samenstelling dan ook.
Mijn vader heeft er nooit om gevraagd kanker te krijgen. Hij heeft er al helemaal niet om gevraagd dat zijn ziekte gebruikt zou worden om je ongenoegen uit te spreken. Hij heeft zich een slag in de rondte geknokt om geen kankerlijer te zijn. Klinkt hard? Het staat nog veel verschrikkelijker als ik het terug lees.
Het snijdt recht door mijn ziel als ik mensen het woord kanker hoor gebruiken waar het niet voor bedoeld is. Is het vechten tegen de bierkaai? Ja. Zeker als het in sommige culturen de gewoonste zaak van de wereld is. Kankerdit, kankerdat, kankerzus en kankerzo. Schande!! Bij de Nederlandse zieligerts ook erg populair, ze hebben geen idee!! Maar ja, ze moeten wat he, bij gebrek aan intelligente woorden. Ik spreek ze er op aan. Heb een keer neus tegen neus gestaan met een type, die zich overigens de blubbers schrok en na mijn tirade zijn excuus aanbood. Hij zal het ongetwijfeld daarna nog wel gezegd hebben. Ik hoop alleen dat ie nog eens terug denkt aan mijn woorden en op dat moment misschien de woede maar vooral verdriet in mijn ogen zag.
