Maar nog niet helemaal (“hélemáál!!”, een knipeye naar mijn kleindochter met wie ik dit altijd in de auto zing). We hebben nog een weekje te gaan voordat de meesten zich weer te goed gaan doen aan voedsel, drank en cadeautjes.
De meesten…omdat niet iedereen zich dat té goed doen kan veroorloven. Het met veel minder moeten doen dan menigeen. Die er op hun manier net zo’n mooie kerst of er misschien wel mooiere feestdagen van gaan maken. Mensen die tevreden zijn met wat ze hebben en wat ze kunnen doen. Die liefde en geluk doorgeven in plaats van buitensporige cadeautjes. Ieder zijn ding natuurlijk!
Voor een heleboel mensen zullen deze feestdagen moeilijk te verkroppen zijn. Dat besef is er des te meer als ik optel hoeveel producten ik het afgelopen jaar heb mogen leveren. Meer dan negenhonderd keer heb ik iets ingepakt, groot en klein. Weet ik dat het voor mij een product is, realiseer ik me heel erg dat het voor een ander persoon verdriet betekend en tegelijkertijd een stukje troost kan bieden.
Af en toe hoor ik, “dat weet je toch als je dit soort dingen maakt?” Ja, natuurlijk weet ik dat maar mag ik daar dan niet bij stil staan? Op het moment dat het je niks doet ben in het verkeerde segment bezig. Iedere keer als de draaibank aangaat (want ja, ik maak het echt zelf) weet ik dat er ergens iemand is die voelt dat de wereld stil staat. Uit ervaring weet ik ook dat Albert Heijn gewoon open blijft. Want dat zei ik na het overlijden van mijn sterke, dappere vader. “Mijn wereld staat even stil maar Albert Heijn is gewoon open.”
Ik ga straks het nieuwe jaar in waarvan ik hoop dat ik weer stukjes troost mag maken voor hen die dat zo nodig hebben. Die dan alleen nog kunnen kijken naar een kleinood wat een stukje liefde bevat, niet meer tastbaar maar wel te voelen.
Mijn wens voor iedereen…Denk eens wat vaker aan liefde en vooral gezondheid. Niet iedereen heeft dat geluk namelijk. Rijkdom zit niet in geld of materiaal. Let that sink in!!
